Nowe badania wskazują, że niektóre asteroidy mogą zawierać składniki nieuwzględnione w tradycyjnym układzie okresowym.
Gęstość tych ciał niebieskich jest tak wysoka, że nawet najcięższe ziemskie pierwiastki nie wyjaśniają tego zjawiska, co sugeruje możliwość istnienia superciężkich pierwiastków poza naszą wiedzą naukową.
Takie elementy mogą odegrać kluczową rolę w zrozumieniu struktury i cech asteroid o dużej gęstości.
Benoît Carry, badając asteroidę 33 Polyhymnia, zauważył jej nieproporcjonalnie dużą gęstość w stosunku do rozmiarów.
To zaskakujące odkrycie wskazuje na możliwość istnienia nieznanej, ultragęstej materii złożonej z superciężkich pierwiastków, które nie występują na Ziemi.
Superciężkie pierwiastki to te z dużą ilością protonów w jądrze, czyli o wysokiej liczbie atomowej (Z).
Pierwiastki z Z powyżej 104 uznaje się za superciężkie, ale dotychczas znane pierwiastki w tym zakresie są niestabilne i mają krótkie okresy półtrwania.
Teoretyczne prace wskazują jednak, że w okolicach Z=164 może istnieć „wyspa stabilności”, gdzie pierwiastki mogą być trwalsze i dłużej istnieć.
Superciężkie pierwiastki z natury będą miały dużą gęstość.
Najgęstszym znanym stabilnym pierwiastkiem jest osmium (Z=76) o gęstości około 22,59 g/cm³.
Dlatego przypuszcza się, że superciężkie pierwiastki będą miały jeszcze większą gęstość.
Takie właściwości mogą tłumaczyć anomalie obserwowane w asteroidach, takich jak 33 Polyhymnia.
Symulacje komputerowe, przeprowadzone w celu zrozumienia tych zjawisk, potwierdziły, że pierwiastki z okolic Z=164 mogą być stabilne, a ich gęstość może wynosić od 36,0 do 68,4 g/cm³.
To zbliża się do obserwowanych wartości dla asteroidy 33 Polyhymnia.
Halo ciemnej materii, otaczające galaktyczne halo.
Mogło zostać odkształcone przez kolizję Drogi Mlecznej z inną galaktyką.
Wyniki badań wykonanych przez Europejską Agencję Kosmiczną w 2022 roku, przy wykorzystaniu sondy Gaia, pokazały, że granica halo znajduje się za ramionami Drogi Mlecznej.
Symulacje wskazują, że halo ciemnej materii, pochylone pod kątem 25 stopni względem dysku, mogło być odpowiedzialne za obserwowane odkształcenia.
Podsumowując, badania wskazują na istnienie superciężkich, a prawdopodobnie stabilnych pierwiastków, które mogą być kluczowe w zrozumieniu struktury i ewolucji Drogi Mlecznej oraz innych galaktyk.